ธรรมลิขิต : Write Dhamma

กระทงหลงทางกับคนหลงชีวิต จาริกธรรมในอเมริกา ตอนที่ ๑๒ โดย พระครูสมุห์สุพัฒน์ อนาลโย "กระทงหลงทางกับคนหลงชีวิต" จาริกธรรมในอเมริกา ตอนที่ ๑๒ โดย พระครูสมุห์สุพัฒน์ อนาลโย

พระครูสมุห์สุพัฒน์ อนาลโย ผู้เขียน จาริกธรรมในอเมริกา ตอนที่ ๑๑ มีลมหายใจ เท่ากับมีทุกสิ่งทุกอย่าง โดย พระครูสมุห์สุพัฒน์  อนาลโย

ภาพประกอบโดย พระครูสมุห์สุพัฒน์ อนาลโย จาริกธรรมในอเมริกา (ตอนที่ ๑๐) ในตัวเรา มีประโยชน์อะไรบ้าง โดย พระครูสมุห์สุพัฒน์ อนาลโย ...

พระพุทธเป็นที่พึ่งทางใจ โดย พระครูสมุห์สุพัฒน์ อนาลโย "บ้านเรือนมั่นคงเพราะมีเสาปักหลัก เจดีย์มั่นคงเพราะก้อนอิฐเป็นพื้นฐาน เราชาวพุทธควรมีพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่งทางจิตใจ มีพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่งพักพิงทางจิตใจคือ ปฏิบัติตามคำสอนของพระองค์ และนำไปใช้ในชีวิตประจำวัน พระพุทธองค์ก่อนปรินิพพานตรัสเตือนสติแก่สาวกไว้ว่า​ "อย่าประมาท" นั้นหมายถึงให้มีสติ หรือความระลึกได้​ ความรู้เนื้อรู้ตัว​ ความรู้สึกตัว ทรงสอนเรื่องความดับทุกข์​ ความทุกข์คือ​ สภาพที่ทนได้อยาก​ พลัดพลาดจากสิ่งที่เป็นที่รักที่น่าใคร่​ ความไม่ได้ดังใจปรารถนา​ พอใจและไม่พอใจ​ ความโศกเศร้า​ ความร่ำไรรำพัน​ ความรักและอกหัก ความคิด ความทุกข์ทางกายขันธ์...

“จิตคิดนอกกาย” โดย พระครูสมุห์สุพัฒน์ อนาลโย ปัญหาความวุ่นวายทั้งใจและกายในสังคมปัจจุบันนี้ ไม่ว่าจะเป็นคู่สามีภรรยาคิดนอกใจกัน​  ปัญหาการล่วงละเมิดทางเพศเด็กและผู้หญิงที่ออกตามข่าวสารในแต่ละวัน​  เห็นแล้วสะเทือนใจคนทุกวันนี้​ ยิ่งก้าวสู่โลกแห่งความเจริญก้าวหน้ายิ่งละเลยความดีศีลธรรมขาดหายไปหมด  เพราะการเจริญทางวัตถุอำนวยความสะดวก​ อาจจะเผลอเรอความขี้เกียจ​ ความเห็นแก่ตัว​  ความโลภ​ ความโกร​ธ ความหลง​ อิจฉาริษยา​เข้ามาครอบงำจิตใจได้

วันนี้จะชักชวนให้สำรวจชีวิตของตนเองบ้าง​  ไม่น้อยคนเลย... ลืมที่จะสำรวจตรวจสอบชีวิต ไม่ก็คิดฟุ้งเดินไปข้างหน้าอย่างเดียวโดยไม่มองกลับมาดูข้างหลัง​  หรือบางคนคิดไปเปรียบเทียบกับคนอื่นที่สูงกว่าจนทำให้ทุกข์ใจ​ ดูถูกตนตอกย้ำใจให้ตกต่ำ​แล้วก็ไม่สามารถทำอย่างอื่นได้​  เพราะติดกับดักความคิดของตนขังไว้​ ชีวิตภายนอก​ กับชีวิตข้างใน จาริกธรรมอเมริกา (ตอนที่ ๘) โดย พระครูสมุห์สุพัฒน์ อนาลโย พระธรรมทูต ประเทศสหรัฐอเมริกา กลุ่มเพื่อชีวิตดีงาม

วันนี้ได้มีโอกาสได้สำรวจจิตใจตน​ ตื่นเช้าขึ้นมาทำวัตรสวดมนต์เสร็จได้เจริญสติ​ต่อสักประมาณ​ ๒๐​ นาที​ แผ่เมตตา​ นี่เป็นกิจวัตรของพระธรรมทูตต่างแดนยึดไว้เป็นหลักปฏิบัติกายฝึกจิตให้ตั้งมั่นอยู่ครองแห่งคุณงามความดี​ และฝึกครองสติให้อยู่กับตนเอง พระอาทิตย์กำลังส่องแสงสีทองอร่ามสวยงาม ทำให้บรรยากาศการเจริญสติเป็นไปได้ดีงามเลยทีเดียว จากนั้นก็ไปเดินจงกรมอยู่ใต้ต้นโอ๊กใหญ่คู่กันภายในวัดพุทธเมตตามหาบารมี อยู่ข้างๆ ริมรั้วลวดหนามมีกอหญ้าสีเขียวทำให้สบายตาสบายใจ

เดินทางจาริกธรรมในอเมริกามาจำพรรษาที่วัดพุทธเมตตามหาบารมีได้หลายเดือนแล้ว ฉบับนี้ขอเล่าเรื่องการสร้างวัด ทำบุญของชาวพุทธ หรือแม้แต่เจ้าอาวาสผู้ที่มีหน้าที่รับผิดชอบดูแลปกป้องดูแลลูกวัด​ ด้วยพลังของแรงศรัทธาอย่างหาญกล้าที่สร้างวัดวาอารามให้งดงามเป็นที่พักผ่อนหย่อนใจให้แก่ศาสนิกชนของชาวพุทธได้เรียนรู้ธรรมะ​ ทำบุญกุศลสั่งสมบารมีของตน​ และการเจริญจิตภาวนาชำระจิตใจให้บริสุทธิ์ ด้วยแรงศรัทธา “วัดพุทธเมตตามหาบารมี” จาริกธรรมในอเมริกา​ ตอนที่​  ๖​ โดย พระครูสมุห์สุพัฒน์  อนาลโย

เพราะการใช้ชีวิต การเดินทาง และการทำงานคือ การเรียนรู้ตนเองและผู้อื่น ในระหว่างทาง อย่าลืมสติ เป็นเพื่อนขนานเอก ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ดีหรือไม่ดี เป็นครูเราได้ทั้งนั้น และผลของมัน ไม่ว่าเหตุจะดีหรือไม่ดี ถ้าเรียนรู้เป็น ผลที่ออกมาจะสวยงามเสมอ.... “ข้อคิดระหว่างทาง”...

นับตั้งแต่บวชเข้ามาได้เรียนศึกษาธรรมมาถึงปัจจุบันก็ได้เจอปัญหาอุปสรรคมากมายที่ถูกใจบ้างขัดเคืองใจบ้าง​ ได้ยิ้มได้หัวเราะร้องไห้มาแล้วบ้าง​  ร่วมสุขร่วมทุกข์กับกลุ่มเพื่ิอชีวิตดีงาม​ ที่ช่วยกันทำงานเผยแผ่พระพุทธศาสนาขึ้นเหนือล่องใต้ ตะวันออก ตะวันตก ​ไปด้วยกันฉันพี่น้อง​ ทำงานเพื่อสังคมตอบแทนบุญคุณคุณข้าวปลาอาหารของญาติโยมมาโดยตลอด เราทำงานเพื่องาน​ สร้างคนพัฒนาตนเอง​  บางคนอยากจะถามว่าไปอบรมพุทธบุตรเหนื่อยไหม... เหนื่อยอยู่เป็นธรรมดาของคนที่ทำงาน​ ที่เหนื่อยกายพักผ่อนสักกายก็หายเหนื่อยสู้งานไป​ได้ สิ่งที่ได้จากการอบรมเด็กคือความสุขใจ​ เพียงแค่ได้เห็นรอยยิ้มอันบริสุทธิ์ใจและเสียงหัวเราะของเด็กก็มีความสุขใจหายเหนื่อยแล้ว​ สิ่งที่สำคัญเวลาที่อบรมเด็กระยะเวลาอันสั้นน้อยเดียวนั้น จากการสังเกตได้พูดคุยกัน​ บางคนถึงกลับได้สำนึกถึงบุญของพ่อแม่​ คุณครู​ และเพื่อน​ ได้กล่าวขอบคุณและขอโทษที่เคยพลาดพลั้งไป​  ดังสุภาษิตว่า​ "สี่เท้ายังพลาด​ นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง"